Scroll
Powstanie Kopalni „Silesia” związane jest bezpośrednio z poszukiwaniami złóż solnych w rejonie Goczałkowice. Pierwszym wierceniem był otwór „Źródło Maria 1”, który został sfinansowany przez Rząd Pruski. Wiercenie otworu do głębokości 361m zakończono w 1860 r. i stwierdzono w nim występowanie solanki oraz pokładów węgla. Solankę eksploatowano do roku 1920, co dało początek powstaniu uzdrowiska w Goczałkowicach. Otwór został zniszczony podczas Powstań Śląskich. Wstępne rozeznanie przekroju geologicznego stało się podstawą poszukiwań górniczych.
Austriackie przedsiębiorstwo „Dziedzitzer Montangewertschaft Bielitz”, z siedzibą w Wiedniu i Bielsku, rozpoczęło na terenie Czechowic wiercenie otworów badawczych za węglem do głębokości 400 m.
Rozpoczęto budowę szybu wentylacyjnego nr 1 o średnicy 4,2 m. Przy pracach zatrudniono 24 górników z Karwiny. Osiągnięto wówczas głębokość 463 m.
Powstaje pierwsza organizacja zawodowa górników pod nazwą „Unia Górników” i wybucha pierwszy strajk przeciw zwolnieniom z pracy.
Właścicielem Kopalni zostają „Zakłady Górnicze Silesia” S.A. w Dziedzicach z siedziba w Morawskiej Ostrawie.
Wprowadzono do ruchu 5 sztuk wrębiarek łańcuchowych „Sulivan” oraz 10 sztuk młotków udarowych „Atlas Copco” produkcji USA.
Dyrektorem Kopalni został mgr inż. Karol Banszel.
Z inicjatywy wiceministra górnictwa prof. Bolesława Krupińskiego dnia 28.10.1952 r. odbyła się pierwsza narada w sprawie odmetanowania kopalń. Jako pierwszą do stosowania wytypowano Kopalnię „Silesia”. Tematem tym w Kopalni zajął się inż. Ludwik Kotula, późniejszy dyrektor Kopalni.
Do urabiania węgla zastosowano metodę „Cardox”.
Ukończono opracowanie projektu technicznego odmetanowania Kopalni. Do ujęcia metanu wytypowano pole zachodnie na poziomie II w pokładzie 315. Już w 1955 r. rozpoczęto budowę rurociągu metanowego systemem gospodarczym.
Do ruchu wprowadzono 3 sztuki lokomotyw akumulatorowych firmy angielskiej „Cleyton”.
Dnia 6 lutego rozpoczęto próbny rozruch stacji odmetanowania. W rurociągu osiągnięto koncentrację metanu 80%. Od maja rozpoczęto przesyłanie gazu do rafinerii w Czechowicach-Dziedzicach.
Powiększenie obszaru górniczego Kopalni do 16,3 km2.
Rozpoczęto budowę wentylacyjnego szybu nr 5 o średnicy 5,5 m w Rudołtowicach z zastosowaniem mrożenia górotworu.
Oddano do ruchu nową halę odmetanowania wyposażoną w 3 sprężarki rotacyjne „Wittig” produkcji niemieckiej.
Uruchomiono nową dyspozytornię ruchu i dyspozytornię metanometryczną typu ROW.
Uruchomiono dyspozytornię metanometryczną typu CTT63-40U produkcji francuskiej.
Eksperymentalnie wprowadzono pierwszą obudowę zmechanizowaną typu kasztowego „Krab II”.
Dyrektorem Kopalni został dr inż. Jan Dąbrowski.
Wprowadzono kolejne obudowy zmechanizowane oraz kombajny ścianowe z systemem posuwu „Poltrak II”. Pozwoliło to na zwiększenie wydobycia z mniejszej ilości ścian.
Wybudowano i poświęcono nowy ołtarzyk św. Barbary, patronki górników.
Dyrektorem Kopalni został mgr inż. Józef Michałek.
W przewozie głównym na poziomie IV wprowadzono trakcję spalinową.
Gwałtowna powódź zagroziła przerwaniem wałów nad rzekami Wisłą i Białą. Obmurowano wloty szybów do wysokości 1,5 m. Rozpoczęto roboty inżynieryjne związane z przełożeniem koryta rzeki Białej. Przełożono 1,5 km rzeki ok. 800 m w kierunku wschodnim.
W wyniku zamian w gospodarce przedsiębiorstw państwowych wstrzymano wszystkie inwestycje rozpoczęte w latach 1985-1987.
Dyrektorem Kopalni został mgr inż. Zdzisław Adamaszek
Dyrektorem Kopalni został mgr inż. Andrzej Kiwic.
Rozpoczęto realizację długofalowego programu ograniczenia zrzutu słonych wód dołowych do rzeki Wisły – budowa pierwszej tamy wodnej na poziomie I.
Kopalnia „Silesia” wraz z siedmioma innymi kopalniami weszła w skład Nadwiślańskiej Spółki Węglowej S.A. z siedzibą w Tychach.
Rozpoczęto budowę drugiej tamy wodnej na poziomie IV.
Dyrektorem Kopalni został mgr inż. Stanisław Hamerlik.
Wyposażono nową ścianę w wysokowydajny kompleks ścianowy z obudową Fazos-18/33 POz/P, z kombajnem KSW-500 i przenośnikiem R-85 o wydajności dobowej 4000-5000 ton oraz uproszczoną odstawą taśmową urobku. Kopalnia „Silesia” obchodzi 100-lecie swojego istnienia. Kopalnia „Silesia” zajęła III miejsce w konkursie „Bezpieczna Kopalnia” za lata 2000-2002.
Kopalnia „Silesia” została połączona z KWK „Brzeszcze” tworząc w ramach struktury Kompanii Węglowej S.A. Oddział KWK „Brzeszcze-Silesia” Ruch II Silesia. Dyrektorem połączonych kopalń został mgr inż. Zenon Malina
W maju wystąpiła kolejna, wielka powódź w południowej Polsce. Zalane zostają miejscowości Goczałkowice, Czechowice-Dziedzice, Kaniówek Dankowski w obszarze górniczym Kopalni „Brzeszcze-Silesia” Ruch Silesia. Powódź bezpośrednio nie zagroziła szybom Kopalni, natomiast pośrednio poprzez sukcesywne zalewanie przez wody powodziowe stawów Dębina, Pław i przelewanie się ich wód do Stawu Przemysłowego (Kopalniok), zaistniało realne zagrożenie zalania zakładu głównego i szybów.
Dnia 9 grudnia 2010, w siedzibie Ambasady Republiki Czeskiej w Warszawie, PG SILESIA oraz Kompania Węglowa podpisały Umowę Rozporządzającą związaną ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa KWK „Brzeszcze-Silesia” Ruch II „Silesia”. W wyniku podpisania dokumentów transakcja została sfinalizowana i PG SILESIA w pełni przejęła wszystkie operacje KWK ”Silesia”. W ramach umowy koncesja wydobywcza dla KWK ”Silesia” została przeniesiona z Kompanii Węglowej na rzecz PG SILESIA. Transakcja została zakończona po upływie niemal 6-ciu miesięcy od podpisania Warunkowej Umowy Sprzedaży w czerwcu 2010r. Pierwszą ofertę zakupu kopalni PG SILESIA złożyła w październiku 2009r. Przed ostatecznym przejęciem kopalni, PG SILESIA zawarła Umowę Społeczną z wszystkimi pięcioma organizacjami związków zawodowych. Umowa Społeczna gwarantuje każdemu z 738 pracowników KWK ”Silesia” kontynuację umowy o prace oraz zarobki na poziomie nie niższym od dotychczasowego.